Kiedy pierwszy raz go zobaczyłam był chudy jak szkielet, wyłysiały od nużycy i ślepy. W laściciel nie pozwalał go karmić bo przeznaczył go na zabicie. Po kilku miesiącach leczenia i odkarmiania, Bury okazała się pięknym, energicznym, przyjaznym psiakiem i tylko słaby wrok mu pozostał z tamtych czasów.
Bury jest starszym psem. Przez całe swe życie nie zaznał z rąk ludzi nic dobrego. Zawsze był tylko psem \"łańcuchowym\", przez lata był głodzony. Dlatego teraz, należy mu się kilka lat szczęścia u boku człowieka, który wynagrodzi mu lata poniewierki. Jest psem potrafiącym się odwdzięczyć za okazywaną dobroć. Daję słowo - nie rozczaruje nikogo, kto zechce go przygarnąć.
