Witam wszystkie samotne kobietki. Mam 41 lat. Ponoć jestem atrakcyjna, ale ja tak siebie nie postrzegam, chyba dlatego, że mam wiele kompleksów. Poszukuję bratniej duszyczki do rozmów, wypadów na kawę. Wydawałoby się, że powinnam być szczęśliwa, ale tak nie jest. Mam kochającego męża, fajną córkę, nie pracuję zawodowo - dodam, bo nie muszę. Mimo to jestem bardzo samotna. Świat oszalał, nie wiem, co się dzieje ? Wszystkie moje koleżanki są zwyczajnie zazdrosne, o to co mam, że nie pracuję itd. Mam straszną chandrę, nie mam z kim pogadać, komu się zwierzyć, z kim pośmiać. Mąż ciągle pracuje albo trenuje. Ja tylko sklep, gary, lekcje i tak w kółko. Gdyby któraś z Was miała podobny problem i chciała nawiązać fajną, szczerą relację to piszcie , a chętnie się zaprzyjaźnię. Dodam jeszcze, że jestem bardzo nieśmiała, choć wszyscy biorą mnie za zarozumialca i wyniosłą osobę. Tak na prawdę jestem bardzo wrażliwa i delikatna i boję się często odezwać, żeby nie zrobić nikomu przykrości. Pozdrawiam i czekam na Was dziewczyny !!! Piszcie na maila. Sorki, że nie podaję nr telefonu, ale świat pełen wariatów.... nr potem !!
